Na niewielkim posterunku na granicy jugosłowiańsko-albańskiej kolejne pokolenie żołnierzy nudzi się i czeka na koniec służby, licząc dni do chwili, gdy na dobre zrzucą mundury. Jest wiosna 1987 i nawet nie przychodzi im do głowy, że wkrótce znów je włożą i pójdą na wojnę. To ostatnie dni w kraju zwanym Jugosławią. Film opowiada o ludziach w przededniu tragedii. Jak żyli ci, którzy mieli za kilka miesięcy zamienić się w żołnierzy, uchodźców, ofiary i zbrodniarzy. Czego naprawdę pragnęli? Jak wyglądała ich codzienna egzystencja zagrożona wojną i kim byli ci, którzy pozwolili tak szybko i tak łatwo zaszczepić sobie w umysłach wojnę?

W maleńkiej jednostce wojskowej na granicy jugosłowiańsko-albańskiej kolejna generacja żołnierzy w niesamowitej nudzie czeka na zakończenie służby wojskowej. Wszyscy odliczają dni do chwili kiedy będą mogli zrzucić mundury. Jest wiosna 1987 roku, nikt nie spodziewa się tego, że niedługo ktoś znów ich powoła i karze brać udział w wojnie. Pamiętajmy, że są to ostatnie dni państwa, które nazywało się Jugosławia. No, ale wtedy nikt nie mógł o tym wiedzieć...
Codzienny żołnierski żywot zostaje zakłócony przez niezwykłe okoliczności. Sfrustrowany i wiecznie pijany porucznik Safet Pašić odczuwa dziwny ból w pachwinach. Na pomoc wzywa jedynego lekarza odbywającego aktualnie służbę- Siniše SirišČevića. Ten stwierdza, że pacjent ma syfilis. Pułkownik ze strachu przed żoną, która z pewnością odkryje prawdę postanawia nie wracać do domu. Okłamuje wszystkich, że Albańczycy przygotowują się do wojny z Jugosławią. Farsa przemienia się w wojenna psychozę: żołnierze zaczynają kopać rowy, Pašić z dnia na dzień traci nad wszystkim kontrole, Siniša wplątuje się w niebezpieczną miłosną przygodę z żoną jednego z oficerów, a jego najlepszy przyjaciel Ljuba Paunović planuje opuscić armię...
Film opowiada o przeszłości bez nostalgii i nienawiści. Karaula jest komedią mówiącą o ludziach którzy znaleźli się o krok od tragedii.

Film opowiada o niedalekiej przeszłości bez nostalgii i nienawiści - to komedia o ludziach w przededniu tragedii.
Na niewielkim posterunku na granicy jugosłowiańsko-albańskiej kolejne pokolenie żołnierzy nudzi się i czeka na koniec służby, licząc dni do chwili, gdy na dobre zrzucą mundury. Jest wiosna 1987 i nawet nie przychodzi im do głowy, że wkrótce znów je włożą i pójdą na wojnę. To ostatnie dni w kraju zwanego Jugosławią. Nudę żołnierskiego życia przerywa niecodzienne wydarzenie: dowódca posterunku - sfrustrowany i wiecznie pijany porucznik Pašić ze zdziwieniem odkrywa, że zaraził się chorobą weneryczną. Aby ukryć ten fakt przed żoną i uzasadnić długą nieobecność w domu, Pašić wprowadza w posterunku stan podwyższonej gotowości, informując żołnierzy o spodziewanym ataku ze strony albańskiego wojska.

[opis dystrybutora]